Peter de Bruin beweert dat we alleen samen uit alle crises kunnen komen. Maar we zijn verwend en wijzen vooral naar de ander. Wijzen op de tweedeling polariseert en verlamt, waardoor de onafwendbare problemen als een sluipmoordenaar op ons af zullen komen. Wachten we op een oorlog of pandemie als tipping point of steken we samen de handen uit de mouwen? Grote kans dat er een nieuwe tweedeling zichtbaar wordt.
We leven in een verwende tijd, een tijd waarin alles er altijd voor iedereen en overal moet zijn. “Gewoon, omdat het kan”. Een mooi voorbeeld vormt Gen Z. Veel rechten, weinig verplichtingen. Sabbaticals, geen ambulant werk ver van de kinderopvang, thuiswerken, …. En als je op je werk je zin niet krijgt, is de overstap naar de concurrent snel gemaakt. Waarschijnlijk zelfs mét een overstappremie. Dankzij de overspannen arbeidsmarkt kan je hoegenaamd niets gebeuren.
Nog wat ‘verwende’ voorbeelden. De uitkomst van de MBO-beroepentest is veranderd. Kozen scholieren vroeger allemaal voor een vak, van kok tot timmerman. Tegenwoordig geeft een op de vier op het beroepsonderwijs aan ‘influencer’ te willen worden. Ook in de gezondheidszorg kan de weelde niet op. Er zijn nauwelijks grenzen. Dure operaties voor ouderen zonder perspectief, we doen het gewoon.
